Qora Rivier
Blijf op de hoogte en volg Sandra
01 November 2017 | Zuid-Afrika, Qora
Woensdag 1 november
Vandaag hebben we een lange rit van 7 uur voor de boeg. We gaan vandaag naar de Wild Coast, een verblijf van 2 nachten en als we de omschrijving van het resort lezen verheugen we ons op het verblijf in Kob Inn met huisjes op 100 meter afstand van het strand.
Maar eerst hebben we de lange rit nog te gaan.
We staan om 7 uur op, half acht aan het ontbijt en om half negen vertrekken we vanuit onze leuke Guest House op weg naar de kust.
Bij aanvang van het ontbijt worden we door de eigenaresse verwelkomt en is ze vergeten wie we ook alweer zijn. Nou op je 81ste jaar maar je best wel vergeetachtig zijn!
De rit door de Drakensbergen is prachtig en gelukkig zijn de wegen ook goed begaanbaar. Als we de wat grote steden bezoeken kijken we met veel ongeloof hoe het er hier aan toe gaat. Het is er erg druk, chaotisch en het ziet er zwart van de mensen(!) letterlijk en figuurlijk. De voertuigen rijden/staan kriskras door elkaar en men loopt kriskras door elkaar. Er is naast de weg een stoep, maar daar hebben ze hier echt het schijt aan! Ze lopen gewoon op de weg en zonder te kijken steken ze over, sommige met winkelwagentjes. Het is een hele kunst om hier doorheen te komen, maar het lukt ons elke keer weer. We vragen ons af waarom het in de grotere steden zo druk is. Daar komen we al snel genoeg achter, de voertuigen zijn afgeladen met levensmiddelen. Ze komen hier natuurlijk hun levensmiddelen in slaan en rijden dan weer terug naar “niemandsland” waar ze wonen en echt helemaal niets te beleven is. En wat ze daar dan te doen hebben zouden we echt niet weten. We rijden inmiddels over kale heuvels met vele kleine hutjes en er is nog geen boom te vinden, het enige wat we zien is een beetje landbouw. De mensen lopen langs de wegen waar men 100km/uur mag rijden en er lopen ook veel schoolgaande kinderen. Soms moeten we hard in de ankers, want er steekt een koe of geit over. De steden en dorpen die we hier passeren zijn absoluut niet te vergelijken met hoe wij ze kennen. De wegen zijn niet geasfalteerd, maar gewoon van zand en de winkels zijn betonnen, slecht onderhouden hutjes. Het is moeilijk te omschrijven hoe het er uit ziet en er hier aan toe gaat. Foto’s maken doe ik niet, want het is niet slim om hier met je camera te zwaaien!
Het verkeer is hier ook erg lachwekkend en vaak levensgevaarlijk, elke keer zijn we toch wel weer blij en opgelucht als we op een bestemming zijn aangekomen.
Tijdens de rit is er geen mogelijkheid om ergens te stoppen voor een korte pauze. Gelukkig zien we na 4 uur rijden een grotere en luxere benzinestation met verschillende eetgelegenheden. Na een pauze van een klein uurtje beginnen we met de laatste uurtjes. We verheugen ons op het resort en zien ons al heerlijk met een cocktail bij het zwembad liggen, het is immers vakantie ;-))
Voordat het zover is naderen we wegwerkzaamheden en dat is heeeeeel anders dan in Nederland. Wat een chaos en we zijn verbaasd dat er nog geen doden zijn gevallen.
Joehoe het einde begint te naderen en we hoeven nog maar een kleine 40 km.........onze navigatie geeft alleen aan dat we hier 1,5 uur over gaan doen. Nu staat er in de beschrijving van Fox dat we voor het donker i.v.m een slecht onderhouden weg bij het Resort aan moeten komen, maar 1,5 uur vinden we toch wel vreemd.
Nou daar zijn we zo achter. We naderen een dorp en de verharde weg houdt op en gaat over in een zandweg, waar vroeger bij ons in Nederland de schillenboer met paard en wagen langs de huizen kwam. Er zijn wederom wegwerkzaamheden, alleen vragen we ons af wat ze aan het doen zijn. Na een kleine omleiding naderen we de weg naar het Resort. We kijken elkaar allebei aan en we begrijpen waarom de laatste 30 km die voor ons ligt nog een uur duurt. Gisteren hebben we de Sani Pas gedaan en nu gaan we de “Sannie in the Sun Pas” volgen. Moe en ligt geïrriteerd beginnen we aan de laatste km en zeggen tegen onszelf dat we over een uurtje heerlijk met een cocktail aan het zwembad liggen. Er staan borden dat je hier 40km/uur mag rijden maar coureur Robbert vliegt er met onze Eco Sport met 80/km over heen en we naderen dan eindelijk ons eind station voor de komende 2 nachten “Kob Inn Resort”
Wordt vervolgd!!!!!
Vandaag hebben we een lange rit van 7 uur voor de boeg. We gaan vandaag naar de Wild Coast, een verblijf van 2 nachten en als we de omschrijving van het resort lezen verheugen we ons op het verblijf in Kob Inn met huisjes op 100 meter afstand van het strand.
Maar eerst hebben we de lange rit nog te gaan.
We staan om 7 uur op, half acht aan het ontbijt en om half negen vertrekken we vanuit onze leuke Guest House op weg naar de kust.
Bij aanvang van het ontbijt worden we door de eigenaresse verwelkomt en is ze vergeten wie we ook alweer zijn. Nou op je 81ste jaar maar je best wel vergeetachtig zijn!
De rit door de Drakensbergen is prachtig en gelukkig zijn de wegen ook goed begaanbaar. Als we de wat grote steden bezoeken kijken we met veel ongeloof hoe het er hier aan toe gaat. Het is er erg druk, chaotisch en het ziet er zwart van de mensen(!) letterlijk en figuurlijk. De voertuigen rijden/staan kriskras door elkaar en men loopt kriskras door elkaar. Er is naast de weg een stoep, maar daar hebben ze hier echt het schijt aan! Ze lopen gewoon op de weg en zonder te kijken steken ze over, sommige met winkelwagentjes. Het is een hele kunst om hier doorheen te komen, maar het lukt ons elke keer weer. We vragen ons af waarom het in de grotere steden zo druk is. Daar komen we al snel genoeg achter, de voertuigen zijn afgeladen met levensmiddelen. Ze komen hier natuurlijk hun levensmiddelen in slaan en rijden dan weer terug naar “niemandsland” waar ze wonen en echt helemaal niets te beleven is. En wat ze daar dan te doen hebben zouden we echt niet weten. We rijden inmiddels over kale heuvels met vele kleine hutjes en er is nog geen boom te vinden, het enige wat we zien is een beetje landbouw. De mensen lopen langs de wegen waar men 100km/uur mag rijden en er lopen ook veel schoolgaande kinderen. Soms moeten we hard in de ankers, want er steekt een koe of geit over. De steden en dorpen die we hier passeren zijn absoluut niet te vergelijken met hoe wij ze kennen. De wegen zijn niet geasfalteerd, maar gewoon van zand en de winkels zijn betonnen, slecht onderhouden hutjes. Het is moeilijk te omschrijven hoe het er uit ziet en er hier aan toe gaat. Foto’s maken doe ik niet, want het is niet slim om hier met je camera te zwaaien!
Het verkeer is hier ook erg lachwekkend en vaak levensgevaarlijk, elke keer zijn we toch wel weer blij en opgelucht als we op een bestemming zijn aangekomen.
Tijdens de rit is er geen mogelijkheid om ergens te stoppen voor een korte pauze. Gelukkig zien we na 4 uur rijden een grotere en luxere benzinestation met verschillende eetgelegenheden. Na een pauze van een klein uurtje beginnen we met de laatste uurtjes. We verheugen ons op het resort en zien ons al heerlijk met een cocktail bij het zwembad liggen, het is immers vakantie ;-))
Voordat het zover is naderen we wegwerkzaamheden en dat is heeeeeel anders dan in Nederland. Wat een chaos en we zijn verbaasd dat er nog geen doden zijn gevallen.
Joehoe het einde begint te naderen en we hoeven nog maar een kleine 40 km.........onze navigatie geeft alleen aan dat we hier 1,5 uur over gaan doen. Nu staat er in de beschrijving van Fox dat we voor het donker i.v.m een slecht onderhouden weg bij het Resort aan moeten komen, maar 1,5 uur vinden we toch wel vreemd.
Nou daar zijn we zo achter. We naderen een dorp en de verharde weg houdt op en gaat over in een zandweg, waar vroeger bij ons in Nederland de schillenboer met paard en wagen langs de huizen kwam. Er zijn wederom wegwerkzaamheden, alleen vragen we ons af wat ze aan het doen zijn. Na een kleine omleiding naderen we de weg naar het Resort. We kijken elkaar allebei aan en we begrijpen waarom de laatste 30 km die voor ons ligt nog een uur duurt. Gisteren hebben we de Sani Pas gedaan en nu gaan we de “Sannie in the Sun Pas” volgen. Moe en ligt geïrriteerd beginnen we aan de laatste km en zeggen tegen onszelf dat we over een uurtje heerlijk met een cocktail aan het zwembad liggen. Er staan borden dat je hier 40km/uur mag rijden maar coureur Robbert vliegt er met onze Eco Sport met 80/km over heen en we naderen dan eindelijk ons eind station voor de komende 2 nachten “Kob Inn Resort”
Wordt vervolgd!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
