Weer (even) met beide benen op de grond
Blijf op de hoogte en volg Sandra
21 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Hanamā‘ulu
Erg leuk hoor die enthousiaste reacties op de reisverslagen. Het gevolg is alleen wel dat het brein achter de verhaaltjes iets te vaak naast haar hoog-gehakte schoentjes is gaan lopen en daardoor teksten via haar vingertjes het internet op wilde sturen die echt niet door de beugel konden.
Daarom moeten jullie het voor een keertje met mijn journalistieke capaciteiten doen. Ik zal mijn best doen het niveau van Sannie te benaderen.
Vandaag hadden we grootse plannen daarom ging al vroeg de wekker. Net nu we volledig op de Hawaiiaanse tijd met onze interne klok, dat viel dus best tegen. Maar het was de moeite zeer waard. Het doel was om de helikoptervlucht van gisteren over de grond dunnetjes over te doen. Dat resulteerde in een anderhalf uur durende autorit met kapje open (heerlijk) met de tweede helft meermaals onderbroken door een bezoekje aan de scenic lookouts. De rit ging over de Waimea Canyon, zeg maar het kleine knappere zusje van de Grand Canyon op het vaste land van de USA. Tijdens de vlucht gisteren waren we al onder de indruk, maar zo van dichtbij is het zo mogelijk nog mooier. Helaas zijn de foto's slechts in 2D, wat wij in 3D zagen was onbeschrijfelijk. De diepe dalen met verschillende begroeiingen, de diverse kleuren met schaduwpartijen en regelmatig de 4e dimensie erbij als geuren van kruiden (volgens Sandra "Maggie", tja...) en het zingen van de onzichtbare vogels maken de indrukken compleet.
De trails wilden we heel kort betreden. Maar eenmaal op zo'n wandelroute denk je iets te vaak nog een klein stukje, het is zo fascinerend. Er kwamen dus heel wat kleine stukjes bij. Met echt wederom magnificent views tot gevolg. Maar die paden zijn niet echt geasfalteerd zeg maar. En als je dan je profielloze zeer modieuze maar niet echt geschikt voor off the road schoenen aandoet, dan kan je natuurlijk wachten op een uitglijder. Aldus geschiedde. Dat was niet plezant voor het stuitje van Sannie. Zelfs dit kon de pret niet geheel drukken, dus na 3 uur wandelen, klimmen en dalen waren we weer bij de convertible. Die zit dan toch wel erg lekker hoor.
Al met al waren de hele dag onderweg en konden we met recht spreken van moe maar voldaan.
Wat het verblijf op Hawaii ook grappig maakt zijn de karikaturale verschijningen die toch ook tot de mensheid behoren. Bij het vorige hotel was het een pre als je boven de 70 was danwel een BMI van meer dan 50 (even voor de duidelijkheid dat is erg oud en erg dik!). In dit hotel moet je zo ontzettend nichterig zijn, daar zijn Geer en Goor niets bij. Poetin zou er wel raad mee weten, zeg maar. En dan moeten wij series de bestelling doorgeven. Valt niet mee. Dan heb ik het niet eens over de gebruikelijke omvang van de gemiddelde Amerikaan. Dat zijn we wel gewend.
Vanavond zowaar weer eens heerlijk gegeten. Echt goed. Nu heerlijk nagenieten op ons balkonnetje met een fles champagne ( ja ja dat blijkt echt te bestaan, California champagne,volgens mij is dat een contradictie, maar hij smaakt prima).
Jullie zullen inmiddels wel aan de koffie zitten, maar hier is het al weer bijna bedtijd ( we zijn gewoon moe na zo'n dag ;-) ) dus ik zou zo zeggen: laterrr.
Daarom moeten jullie het voor een keertje met mijn journalistieke capaciteiten doen. Ik zal mijn best doen het niveau van Sannie te benaderen.
Vandaag hadden we grootse plannen daarom ging al vroeg de wekker. Net nu we volledig op de Hawaiiaanse tijd met onze interne klok, dat viel dus best tegen. Maar het was de moeite zeer waard. Het doel was om de helikoptervlucht van gisteren over de grond dunnetjes over te doen. Dat resulteerde in een anderhalf uur durende autorit met kapje open (heerlijk) met de tweede helft meermaals onderbroken door een bezoekje aan de scenic lookouts. De rit ging over de Waimea Canyon, zeg maar het kleine knappere zusje van de Grand Canyon op het vaste land van de USA. Tijdens de vlucht gisteren waren we al onder de indruk, maar zo van dichtbij is het zo mogelijk nog mooier. Helaas zijn de foto's slechts in 2D, wat wij in 3D zagen was onbeschrijfelijk. De diepe dalen met verschillende begroeiingen, de diverse kleuren met schaduwpartijen en regelmatig de 4e dimensie erbij als geuren van kruiden (volgens Sandra "Maggie", tja...) en het zingen van de onzichtbare vogels maken de indrukken compleet.
De trails wilden we heel kort betreden. Maar eenmaal op zo'n wandelroute denk je iets te vaak nog een klein stukje, het is zo fascinerend. Er kwamen dus heel wat kleine stukjes bij. Met echt wederom magnificent views tot gevolg. Maar die paden zijn niet echt geasfalteerd zeg maar. En als je dan je profielloze zeer modieuze maar niet echt geschikt voor off the road schoenen aandoet, dan kan je natuurlijk wachten op een uitglijder. Aldus geschiedde. Dat was niet plezant voor het stuitje van Sannie. Zelfs dit kon de pret niet geheel drukken, dus na 3 uur wandelen, klimmen en dalen waren we weer bij de convertible. Die zit dan toch wel erg lekker hoor.
Al met al waren de hele dag onderweg en konden we met recht spreken van moe maar voldaan.
Wat het verblijf op Hawaii ook grappig maakt zijn de karikaturale verschijningen die toch ook tot de mensheid behoren. Bij het vorige hotel was het een pre als je boven de 70 was danwel een BMI van meer dan 50 (even voor de duidelijkheid dat is erg oud en erg dik!). In dit hotel moet je zo ontzettend nichterig zijn, daar zijn Geer en Goor niets bij. Poetin zou er wel raad mee weten, zeg maar. En dan moeten wij series de bestelling doorgeven. Valt niet mee. Dan heb ik het niet eens over de gebruikelijke omvang van de gemiddelde Amerikaan. Dat zijn we wel gewend.
Vanavond zowaar weer eens heerlijk gegeten. Echt goed. Nu heerlijk nagenieten op ons balkonnetje met een fles champagne ( ja ja dat blijkt echt te bestaan, California champagne,volgens mij is dat een contradictie, maar hij smaakt prima).
Jullie zullen inmiddels wel aan de koffie zitten, maar hier is het al weer bijna bedtijd ( we zijn gewoon moe na zo'n dag ;-) ) dus ik zou zo zeggen: laterrr.
-
22 Oktober 2013 - 20:52
Ada:
Lieve Robbert en San.
Het blijft iedere keer verrassend als er weer een nieuw bericht binnenkomt.
Leuk te zien .dat deze twee vakantiegangers er zo goed uitzien.
De buikjes gaan een beetje vorm krijgen ,van het goede leven.
Gezellig dat er steeds fotos bijstaan,wat een gelukkig stel, het straalt er vanaf.
Nog een volle week waarin jullie nog volop kunnen genieten.
Hier alles z`n gangetje maar vandaag wel 23 graden,dat is dus ook genieten.
Luitjes veel liefs en groeten naar jullie idyllisch paradijsje. XX.
-
23 Oktober 2013 - 20:03
Fleur:
hee papa en san,
het is leuk om jullie verhalen en mooie foto's te kunnen zien!
Ik ben blij dat jullie het naar jullie zin hebben!
Hopelijk gaan we weer snel Skype :D
ik mis jullie wel maar zie jullie snel weer!
dikke kus en hou van jullie Xfleur -
24 Oktober 2013 - 16:13
Ad+Netty:
Hoi lieve 2,
Wat een prachtige verslagen maken jullie toch. Ook Robbert heeft erg zijn best gedaan. Heb je geen last van de val San???? We zien en lezen dat het super genieten is van alles wat jullie beleven!!!! Geniet nog maar lekker.Hier alles prima. We zijn ons aan her voorbereiden voor onze reis want dat gaat ook al opschieten. Nog 2 dagen werken. Nou tot gauw weer.
Liefs van ons XX
Ad en Netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
